Μετά την ολοκλήρωση του Suikoden – Tsumugareshi Hyakunen no Toki (Review) μπήκαν και πάλι διάφορα παιχνίδια στη λίστα μου. Αποφάσισα να παραμείνω στο PSP διότι έχει κάποιες RPG περιπτώσεις που θα ήθελα πολύ να εξετάσω αλλά μέχρι τώρα δεν είχα την ευκαιρία. Οι επιλογές είναι περισσότερες συγκριτικά με την προηγούμενη φορά και για όλα τα γούστα.
Θα τις αναφέρω 1 προς 1 με τον ανάλογο σχολιασμό.
Final Fantasy Type-0 ~ Ένα «τέρας» μεγέθους 2 UMDs! Βέβαια, αυτό δε δηλώνει απαραίτητα μεγάλη διάρκεια, σίγουρα όμως γιγάντιο όγκο δεδομένων (videos κτλ) . Φαντάζομαι θα φέρει για μία ακόμη φορά το..γνωστό, ανάλαφρο στυλ κι το όχι ιδιαίτερα ποιοτικό character development. Δε θέλω όμως να έχω προκαταλήψεις εξού και η προσθήκη στη λίστα. Άλλος ένας λόγος που θέλω να ασχοληθώ είναι η ανυπαρξία της Αγγλόφωνης κυκλοφορίας. Πως είναι δυνατόν η Νότια Κορέα να το έχει ήδη και οι Δυτικές αγορές ακόμη? Ένα ακόμη ερώτημα, πιο προσωπικό, είναι εάν θα μπορέσω να τα καταφέρω με το βαρύ scripting του παιχνιδιού..? Ως γνωστόν, τα Final Fantasys φημίζονται για την πολυπλοκότητα στη γλώσσα/ορολογίες που χρησιμοποιούν.
Arm’s Heart ~ Το απόλυτο ερωτηματικό! Δε γνωρίζω τίποτα γι’αυτό το παιχνίδι και η κυκλοφορία του πραγματοποιήθηκε όταν το blog ήταν εκτός λειτουργίας λόγω…στρατιωτικών υποχρεώσεων. Απ’τα λίγα videos & screens που έχω δει, παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο RPG. Κατά πόσο είναι καλό…δε γνωρίζω. Δε θα εκδοθεί ποτέ εκτός Ιαπωνίας (JPN).
Persona 2 – Innocent Sin ~ Παρότι έχω ολοκληρώσει στο παρελθόν την PS1 version του, εν τούτοις δε θυμάμαι και πάρα πολλά για πρόσωπα και εξέλιξη σεναρίου. Σε όλες τις παλιές αναφορές μου για το παιχνίδι, το χαρακτηρίζω καλό κι ανώτερο του Eternal Punishment (που επίσης έχω να ασχοληθώ μαζί του απ’την PS1 έκδοση…). Δε θα έλεγα ότι είναι μέσα στις προτεραιότητές μου αλλά ποτέ δε ξέρεις.
Phantom Brave ~ Με το συγκεκριμένο ασχολήθηκα πρώτη φορά στο PS2. Δεν το ολοκλήρωσα ποτέ και ίσως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνω. Το μόνο πρόβλημα είναι η tactical φύση του… θα προτιμούσα κάτι πιο «παραδοσιακό» αυτή την περίοδο.
Final Fantasy IV Collection ~ Γιατί να ασχοληθεί κάποιος με ένα παιχνίδι που το έχει ολοκληρώσει σε SNES, PS1 & DS? Μα φυσικά για την ποιότητά του! Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία του ~έως τώρα~ που μεταξύ των άλλων περιέχει και το After Years! Όσον αφορά τo τελευταίο, οι αποτυχημένες απόπειρες ενασχόλησής μαζί του είναι περισσότερες και απ’τις ίδιες τις εκδόσεις του FF IV… Οπότε συνοψίζοντας έχουμε ένα καλό παιχνίδι, αναβαθμισμένο σε όλους τους τομείς που περιέχει κι ένα extra sequel του. Νομίζω αυτά αρκούν για να κάνουν ένα απ’τα υποψήφια.
Zill O’ll Infinite Plus ~ Οι πιο πολλοί θα γνωρίζουν αυτό το όνομα απ’την κυκλοφορία του 2010, Zill O’ll Trinity Zero στο PS3. Προφανώς ανήκουν στο ίδιο franchise της KOEI αλλά…μέχρι εκεί. Σεναριακά και σα φύση gameplay είναι ολοκληρωτικά διαφορετικά. Το Infinite Plus βασίζεται στην ομώνυμη PS2 κυκλοφορία που με τη σειρά της ήταν remake του Zill O’ll (1999) για PS1!! Το Plus στην ονομασία υποδηλώνει πως εμπεριέχει κάποια extras για τα οποία όμως δεν έχω πλήρη γνώση. Ασχολήθηκα (ελάχιστα) παλιότερα με τις PS1 & 2 εκδόσεις και απ’όσο θυμάμαι ο μεσαιωνικός κόσμος του Zill O’ll μου είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις. Πιο πληθωρική ήταν φυσικά η PS2 version που αναβάθμιζε εκπληκτικά την αρχική.
Aυτά με τις επιλογές…
Στα δευτερεύοντα νέα, ολοκλήρωσα ~χωρίς να ενημερώσω το blog~ το Gungnir: Inferno of the Demon Lance and the War of Heroes. Ένα απλοϊκό σχετικά tactical RPG απ’την Sting , πιο γνωστή για το Riviera. Ίσως γράψω ένα σύντομο review τις επόμενες ημέρες που δε θα αναλώνεται σε εξειδικευμένες υπέρ αναλύσεις.
Ανάλαφρο, γραμμικό, περιορισμένο είναι μερικοί απ’τους χαρακτηρισμούς που θα μπορούσα να κάνω για το παιχνίδι. Σαφώς και δεν είναι κακό ποιοτικά αλλά απ’την άλλη φαίνεται πως η εταιρεία επαναλαμβάνεται κι επίσης, παρουσιάζει αδυναμία να «ξεκολλήσει» απ’τις παλιές, δοκιμασμένες φόρμουλες στο τομέα του gameplay. Το «ανερχόμενη δύναμη» που συνόδευε την Sting παλιότερα, μάλλον δεν ισχύει πλέον.
Είναι προφανές ότι σε γενικές γραμμές δεν εντυπωσιάστηκα.